W powszechnej świadomości niemal od zawsze były uznawane za wyrzutków psiego rodu, symbolem osób posiadających najniższy status i najgorsze pochodzenie. Najnowsze badania przynoszą jednak niemałe zaskoczenie. Dzięki nim kundle awansowały na sam szczyt psiej arystokracji.
Na całym świecie żyje około miliarda psów, z czego aż trzy czwarte to kundle, które przez lata były lekceważone, uznawane za gorsze. Te twierdzenia powinny teraz zniknąć raz na zawsze, gdyż seria rzetelnych badań pokazuje zupełnie inny obraz tej grupy psów. W ich świetle kundle powinny zostać zrehabilitowane, bowiem pokazują one, że to psia superrasa, która w wielu aspektach jest lepsza, zdrowsza i wytrzymalsza od hodowanych w sposób sztuczny przez człowieka psów rasowych. Jak mówi prof. Wiesław Bogdanowicz z Muzeum i Instytutu Zoologii PAN w Warszawie, który przewodził piętnastoosobowym zespołem badawczym:
„Kiedy weźmie się pod uwagę wszystkie nowo odkryte fakty, to wyłania się obraz kundli jako superrasy”.
Naukowcy już na wstępie badań przyjęli założenie, że to nie psy rasowe lecz te swobodnie żyjące i rozmnażające się z kim, kiedy i jak chcą wykazując tym samym największe podobieństwo do psiego praprzodka, co potwierdziły badania genetyczne na żyjącej populacji i porównanie ich z DNA pozyskanym ze szczątków przedstawicieli psów z ostatnich 40 tyś lat.
Badania zespołu polskiego uczonego cechują się wysokim stopniem wiarygodności dzięki temu, że skupiają się właśnie na kundlach. Dotychczas zazwyczaj przeprowadzano przeprowadzano badania DNA innych psich ras, które są stosunkowo młode gdyż powstały w okresie ostatnich kilkuset lat. Są one do tego mocno zmienione, z powodu ingerencji człowieka. Kundle natomiast, jako psy żyjące swobodnie i rozmnażające się bez wpływu człowieka, są najbardziej zbliżone pod względem genetycznym do swojego psiego praprzodka i tworzą tym samym odrębną grupę psowatych. Dalsze badania pokazały, że nie są one jak wcześniej uważano mieszańcami, a samodzielną, odrębną, której cechy pozwalają na jednoznaczne ich wyodrębnienie i oddzielenie od innych ras.
Posiadając lepiej działający układ odpornościowy kundle są przede wszystkim zdrowsze. Dodatkowo posiadają czulsze i lepsze zmysły, w tym zwłaszcza węch wyczuwający feromony i inne zwierzęce zapachy. Jak się okazało, lepiej działa u nich także układ rozrodczy, co jest nie bez znaczenia przy przekazywaniu najlepszych cech następnemu pokoleniu. To z kolei wpływa na ich przetrwanie i pozwala na dużo łatwiejsze niż w przypadku rasowców przystosowywanie się do warunków środowiskowych. Psy rasowe tych cech nie posiadają, lub posiadają w formie mocno zredukowanej i ograniczonej więc już na tej płaszczyźnie widać jak mocno te dwie grupy od siebie odbiegają. Psy rasowe, jako zależne w pełni od człowieka nie potrzebują czułych zmysłów, silnej odporności ani innych cech, które są niezbędne swobodnie żyjącym kundlom do przetrwania. Rasowcom wszystko zapewnia człowiek, kundle natomiast, choć żyją w otoczeniu ludzi, muszą sobie w dużym stopniu radzić same, co sprawia, że jako populacja są silniejsze i górują nad swoimi rasowymi kuzynami.