Skala rosyjskich cyberataków podczas ubiegłorocznych wyborów prezydenckich w Stanach Zjednoczonych była o wiele większa i groźniejsza niż pierwotnie podawano. Według „New York Timesa” w komisjach wyborczych m.in. w Karolinie Północnej, Wirginii i w Arizonie w wyniku działań hakerów pojawiły się nieprawdziwe informacje, że część wyborców chcących wziąć udział w głosowaniu oddała głos już wcześniej, np. za pośrednictwem poczty. W wielu miejscach musiano przerwać na jakiś czas głosowanie.
Przyczyną nieprawidłowości były sfałszowane spisy wyborców przechowywane w tabletach i laptopach członków komisji wyposażonych w oprogramowanie firmy VR Systems. Jak wynika z raportu Narodowej Agencji Bezpieczeństwa (NSA) z czerwca br., firma ta przed wyborami została zaatakowana przez hakerów rosyjskiego wywiadu wojskowego GRU podczas akcji na amerykańską infrastrukturę wyborczą. Członkowie lokalnych komisji wyborczych zostali poddani tzw. phishingowi, otrzymując zawirusowane maile umożliwiające przejęcie zewnętrznej kontroli nad laptopem.
Dla Rosji, która rozpoczęła cyberwyścig zbrojeń, ataki tego typu są główną metodą działań dezintegrujących. Przekonała się o tym w kwietniu i maju 2007 roku Estonia, gdy podporządkowana Kremlowi organizacja „Nasi” zaatakowała strony internetowe rządu, parlamentu, ministerstw obrony i sprawiedliwości, partii politycznych, policji, szkół publicznych, dziennika „Postimees” oraz banków.
Na świecie na cyberobronę wydaje się coraz więcej pieniędzy, a cyberwojna jest umieszczana w doktrynach militarnych. Polska – jak wynika z raportów Check Point ThreatCloud World Cyber Threat Map – wciąż pozostaje najbardziej narażonym krajem w Unii Europejskiej na ataki cyberprzestępców. Jeszcze niedawno jako jedyny kraj z naszej części Europy lokowaliśmy się w pierwszej pięćdziesiątce państw świata najsłabiej zabezpieczonych pod tym względem, pozostając w tyle za Trinidadem i Tobago, Tajlandią czy Rwandą.