Polska jest światowym potentatem w uprawie ziemniaków, sporo też ich zjadamy. Co więcej, wiele osób nie wyobraża sobie obiadu bez ziemniaków. I słusznie, bowiem są smaczne, sycące, a codzienna porcja tego warzywa dostarcza nam wielu potrzebnych składników mineralnych. Warto zapomnieć zatem o stwierdzeniu, że są ciężkostrawne i tuczą.
Należy rozprawić się z mitem, że ziemniaki przyczyniają się do tycia. W 100 g ugotowanych ziemniaków znajdziemy tylko 80 kcal. Jedzenie ziemniaków rzeczywiście może pociągnąć za sobą wzrost wagi, ale tylko kiedy podamy je wraz z mięsem, tłustymi sosami, z boczkiem itp. Sam ziemniak może być przez dłuższy czas jedynym źródłem pożywienia – nawet nie mając nic innego do zjedzenia nie grozi nam niedobór składników odżywczych. W ziemniaku jest wszystko: potas, magnez, żelazo, fosfor, wapń, cynk, miedź, mangan, witaminy A, B1, B2, B3, B6, C, D, E i K, PP, błonnik oraz skrobia. Jednak by zachować w nich jak najwięcej składników odżywczych, ziemniaki trzeba gotować na parze lub zalewać je wrzątkiem.
Dzięki wysokiej zawartości potasu, ziemniak obniża ciśnienie krwi. Dlatego ziemniaki powinny jeść osoby mające problemy z wysokim ciśnieniem, a także wysokim poziomem cholesterolu (bardzo go obniżają) oraz te, które mają problemy żołądkowo-jelitowe. Wywar z obierzyn ziemniaka polecany jest osobom z kamicą nerkową – pomaga rozkruszyć kamień w nerce lub woreczku żółciowym. Okład z surowych lub gotowanych ziemniaków, zgniecionych i umieszczonych w płóciennym woreczku, jest doskonałym środkiem przeciwbólowym przy silnym bólu głowy, zwichnięciach, zapaleniu stawów oraz zapaleniu ucha. Ziemniaczane purée reguluje pracę jelit, leczy rozwolnienia i biegunki oraz choroby jelitowe. Sok z surowego ziemniaka polecany jest natomiast w chorobach żołądka i dwunastnicy, nadkwasocie oraz zgadze. Na ziemniaki powinny natomiast uważać osoby chore na reumatyzm. Duża zawartość potasu zawarta w tym warzywie sprawia, że mogą one odczuwać silne bóle mięśni i stawów. Ziemniaków powinny także unikać osoby chorujące na reumatoidalne zapalenie stawów oraz nerki, bowiem w związku z chorobą poziom potasu jest u nich podwyższony.